25 مارس 2024 - یک مطالعه ی جدید نشان داد که ارتباطی قوی بین قرار گرفتن در معرض دخانیات در اوایل زندگی، چه در دوران بارداری و چه در دوران کودکی و نوجوانی با ابتلا به دیابت نوع 2(T2D) در مراحل بعدی زندگی وجود دارد. محققان در این تجزیه و تحلیل مشاهداتی در مقیاس بزرگ، سوابق حدود 476000 بزرگسال را از بیوبانک بریتانیا استخراج و بررسی کردند.
آنها گزارش دادند که افرادی که دارای فاکتورهای ژنتیکی برای دیابت نوع 2 هستند، در صورت کشیدن سیگار با خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری روبرو می شوند. آنها می گویند که اتخاذ یک سبک زندگی سالم در مراحل بعدی زندگی به کاهش این خطر کمک می کند.
این یافته ها فقط همبستگی و نه یک رابطه ی علیتی را نشان می‌دهد، با این حال، به مجموعه شواهدی افزوده شدند که قرار گرفتن در معرض تنباکو را با سلامت ضعیف مرتبط می‌سازد - به‌ویژه برای کسانی که در اوایل زندگی در معرض آن قرار می‌گیرند.
این یافته‌ها در نشست‌های علمی اپیدمیولوژی و پیشگیری/سبک زندگی و کاردیومتابولیک انجمن قلب آمریکا در شیکاگو ارائه گردید اما هنوز در یک مجله معتبر منتشر نشده است.
قرار گرفتن در معرض دخانیات در بزرگسالی یک عامل خطر بخوبی ثابت شده برای دیابت نوع 2 است، اما روشن نیست که چگونه قرار گرفتن در معرض تنباکو در اوایل زندگی باعث ایجاد دیابت نوع 2 می شود و اینکه آیا این ارتباط بر اساس استعدادهای ژنتیکی مختلف برای دیابت نوع 2 متفاوت است یا خیر. پرداختن به این شکاف ها ممکن است بینش جدیدی در مورد مداخلات اولیه برای T2D ارائه دهد.
ژوان‌وی جیانگ و ویکتور دبلیو. ژونگ از دانشگاه Shanghai Jiao Tong در چین، این فرضیه را مطرح کردند که قرار گرفتن در معرض تنباکو در رحم و دوران کودکی/نوجوانی به طور قابل توجهی با بروز T2D در بزرگسالی مرتبط است و تعاملات و اثرات مشترک قابل توجهی بین قرار گرفتن در معرض تنباکو در اوایل زندگی و خطر ژنتیکی برای دیابت نوع 2 در مورد خطر T2Dوجود دارد.
در این مطالعه ی کوهورت آینده نگر، محققان از داده هایبیوبانکانگلستان استفاده کردند. پرسشنامه های خود گزارشی میزان مواجهه درون رحمی با تنباکو و سن شروع سیگار کشیدن را تعیین کرد [هرگز سیگار نکشیدند، در کودکی (5-14 سال)، نوجوانی (15-17 سال)، و بزرگسالی (18 سال بیشتر) سیگار کشیدند].
ارتباط قرار گرفتن در معرض تنباکو در مراحل رحمی و کودکی/نوجوانی با بروز T2D توسط مدل‌های خطر متناسب کاکس چند متغیره برآورد شد. یک امتیاز خطر چند ژنی (PRS) برای T2D به سه درجه تقسیم شد و تعاملات و اثرات مشترک بین قرار گرفتن در معرض تنباکو در اوایل زندگی و حساسیت ژنتیکی برای توسعه یT2D را ارزیابی کرد. این مطالعه شامل 475957 شرکت‌کننده بود که در ابتدای تحقیق به دیابت نوع 2 مبتلا نبودند.
این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:
• در طول مدت زمان متوسط پیگیری 14.6 سال، 23480 مورد ابتلا بهT2D رخ داد.
• قرار گرفتن در معرض تنباکو در رحم در مقابل عدم قرار گرفتن در معرض آن، به طور قابل توجهی با بروز T2D مرتبط بود(نسبت خطر[HR]، 1.22).
• در مقایسه با هرگز سیگار نکشیدن، شروع سیگار کشیدن در دوران کودکی(HR، 2.19)، در نوجوانی(HR،1.57)، و در بزرگسالی(HR، 1.33)، به طور قابل توجهی با بروزT2D مرتبط بود.
•تداخلات افزایشی بین قرار گرفتن در معرض تنباکو در مراحل رحمی یا کودکی/نوجوانی باامتیاز خطر چند ژنیبرایT2D مشاهده شد.
• در مقایسه با شرکت‌کنندگانی که در اوایل زندگی در معرض دخانیات قرار نگرفته بودند و امتیاز خطر چند ژنی پایینی داشتند، افرادی که دارای امتیاز خطر چند ژنی بالایی بودند، 330 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا بهT2D در هنگام قرار گرفتن در معرض تنباکو در رحم بودند(HR= 4.30)، اگر در دوران کودکی شروع به کشیدن سیگار می کردند، 639 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا بهT2D بودند(HR= 7.39)، و اگر در نوجوانی شروع به سیگار کشیدن می کردند، 427درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به T2Dبودند (HR، 5.27) .
در نتیجه، قرار گرفتن در معرض تنباکو در رحم به طور قابل توجهی با بروز دیابت نوع 2 مرتبط است، و شروع زودهنگام سیگار کشیدن در مقایسه با شروع سیگار کشیدن در مراحل بعدی زندگی، به شدت با بروزT2D مرتبط است.
محققان نوشتند: "خطر ابتلا به دیابت نوع 2 به طور مشترک با قرار گرفتن در معرض تنباکو در اوایل زندگی و استعداد ژنتیکی برای T2D تعیین شد."
منبع: